EN | EL
Όγκος εγκεφάλου - Ογκοι υπόφυσης |
Απόστημα
Όγκος εγκεφάλου θεωρείται οποιοσδήποτε ενδοκρανιακός όγκος  που προκαλείται από ανεξέλεγκτη διαίρεση κυττάρων, είτε μέσα στον εγκέφαλο, στα κρανιακά νεύρα, στη μήνιγγα, στο κρανίο, στο βλεννογόνο και στον κωνοειδή αδένα ή μπορεί να εξαπλωθεί από κάποιο μεταστατικό όγκο. Οι πρωτοπαθείς εγκεφαλικοί όγκοι στα παιδιά εντοπίζονται συνήθως στο οπίσθιο μέρος του κρανίου και στους ενήλικες συνήθως εντοπίζονται στα εμπρόσθια εγκεφαλικά ημισφαίρια όπως επίσης μπορούν να αναπτυχθούν και σε οποιοδήποτε μέρος του εγκεφάλου.

Οι εγκεφαλικοί όγκοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σε πρωτοπαθείς και σε δευτεροπαθείς.

• Οι πρωτοπαθείς όγκοι εμφανίζονται από μόνοι τους, χωρίς να έχει γίνει μετάσταση από κάποιο άλλο μέρος του σώματος.
•  Οι δευτεροπαθείς όγκοι είναι μεταστάσεις καρκινικών κυττάρων από διαφορετικά όργανα του σώματος.

Οι πρωτοπαθείς εγκεφαλικοί όγκοι αναπτύσσονται από τον πολλαπλασιασμό των εγκεφαλικών κυττάρων. Είναι επίσης δυνατόν να αναπτυχθούν μεταστάσεις από κάποιον άλλο καρκίνο που έχει εκδηλωθεί σε διαφορετικό μέρος του σώματος. 

Οι δευτεροπαθείς εγκεφαλικοί όγκοι είναι συχνότεροι από ότι οι πρωτογενείς όγκοι του εγκεφάλου. Στα παιδιά  οι περισσότεροι όγκοι είναι πρωτογενείς. Στους ενήλικες συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή οι περισσότεροι είναι μεταστάσεις καρκίνων που εκδηλώθηκαν αλλού στο σώμα.

Πρωτοπαθείς όγκοι:

a) Νευροεξωδερματικοί: αποτελούν το 50% του συνόλου των όγκων εγκεφάλου και περιλαμβάνουν όλους  τους όγκους του αστροκυττώματος ( γλοιοβλάστωμα, επενδύνωμα, ολιγοδενδρογλοίωμα, μυελοβλάστωμα)
b) Μηνιγγιώματα: 20%
c) Υπόφυσης: 8-9%
d) Ακουστικά νευρινώματα: 4-5%

Δευτεροπαθείς όγκοι:

10% (το ποσοστό αυτό αντιπροσωπεύει το ποσοστό των χειρουργήσιμων όγκων)
Τα συμπτώματα που προκαλούν οι πρωτοπαθείς ή δευτεροπαθείς εγκεφαλικοί όγκοι επηρεάζουν συνήθως λειτουργίες όπως η όραση, η ακοή, η ομιλία, η μνήμη, η κίνηση, η ισορροπία, η συμπεριφορά και η ψυχική κατάσταση.

Συγκεκριμένα τα πιο βασικά συμπτώματα είναι:
• Έντονος πονοκέφαλος
• Προβλήματα όρασης( θάμβος, διπλωπία)
• Δυσκολίες ομιλίας και ακοής
• Δυσκολίες ισορροπίας- αστάθεια στάσης και βάδισης
• Εμετοί
• Απώλεια αίσθησης ή και κίνησης
• Σύγχυση, δυσκολίες συγκέντρωσης.
• Αλλαγές στη συμπεριφορά.
• Σπασμοί
• Κρίσεις αφαίρεσης
• Πάρεση εγκεφαλικών συζυγιών
• Μυϊκή αδυναμία ενός άκρου ή μιας πλευράς

ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Παρόλο που δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο σύμπτωμα για τους όγκους εγκεφάλου, η διάγνωσή τους περιλαμβάνει συνήθως πλήρη νευρολογική εξέταση και με βάση τις ενδείξεις του ιατρού μπορεί να συστηθεί κάποια από τις ακόλουθες εξετάσεις:
1. Αξονική τομογραφία
2. Μαγνητική τομογραφία
3. Μαγνητική φασματοσκοπία
4. Μαγνητική αγγειογραφία
5. Ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία 4 αγγείων του εγκεφάλου
6. PET SCAN
7. Δεσμιδογραφία
8. Λειτουργική Μαγνητική Τομογραφία

Σίγουρη διάγνωση γίνεται μόνο μετά από τις ιστολογικές εξετάσεις δειγμάτων του όγκου. Η λήψη των δειγμάτων πραγματοποιείται είτε με βιοψία είτε με χειρουργική επέμβαση.

Οι όγκοι του εγκεφάλου ξεχωρίζουν για τις κλινικές του, απεικονιστικές, χειρουργικές κ παθολογοανατομικές ιδιαιτερότητες τους.
Σε αντίθεση με άλλες νεοπλασίες η δυνατότητα ολικής ή μερικής εξαίρεσης και κατά συνέπεια η προσωρινή ή μόνιμη τάση εξαρτάται τόσο από την ιστολογική υφή όσο και από την εντόπιση της νεοπλασίας. Αποτελεί πάντα χειρουργική πρόκληση η αντιμετώπιση ασθενούς με καλοήθη όγκο σε μη προσπελάσιμη ή δύσκολα προσπελάσιμη περιοχή καθώς επίσης και η αντιμετώπιση ασθενούς με κακοήθη όγκο σε προσπελάσιμη περιοχή που όμως το ποσοστό υποτροπής παρόλη την ριζική εκτομή είναι υψηλό. Είναι κατανοητό πως πλην της ιστολογικής υφής του όγκου, η εντόπιση και το μέγεθος της εξεργασίας είναι οι βασικές παράμετροι που καθορίζουν την δυνατότητα ολικής ή μερικής αφαίρεσης και κατά συνέπεια την προσωρινή ή μόνιμη ίαση. 

Χειρουργικές ενδείξεις:
Όλοι οι όγκοι του εγκεφάλου οφείλουν να αντιμετωπίζονται είτε χειρουργικά είτε με ακτινοβολία είτε με χημειοθεραπεία είτε με ακτινοχειρουργική.

Οι προσπελάσιμοι όγκοι είναι δυνατόν ανάλογα και με την φύση του όγκου να εξαιρεθούν πλήρως οπότε κ η ίαση να είναι πλήρης και οριστική. Οι μη προσπελάσιμοι όγκοι χειρουργικά, όπως συνήθως τα γλοιώματα του εγκεφαλικού στελέχους, τυγχάνουν διαγνωστικής διερευνήσης με στερεοτακτική βιοψία. Η θεραπεία είναι παρηγορητική- ανακουφιστική με ακτινοθεραπεία-ακτινοχειρουργική και η πρόγνωση συνήθως βαριά.

Συμπερασματικά οι νευροεξωδερματικοί όγκοι αντιμετωπίζονται με χειρουργική παρέμβαση, ακτινοθεραπεία-ακτινοχειρουργική και χημειοθεραπεία.

Στα μηνιγγιώματα συνήθως η χειρουργική εξαίρεση είναι αρκετή και σπάνια απαιτείται επιπρόσθετα ακτινοθεραπεία. Οι όγκοι της υπόφυσης αντιμετωπίζονται χειρουργικά είτε διασφηνοειδικά είτε διακρανιακά και όταν χρειαστεί αντιμετωπίζονται επιπρόσθετα και ακτινοχειρουργικά.
Επίσης ακουστικά νευρώματα αντιμετωπίζονται χειρουργικά και εφόσον η ολική του εξαίρεση δεν είναι δυνατή προκειμένου να μην υπάρξουν παρέσεις από τις εγκεφαλικές συζυγίες, τότε θα απαιτηθεί επιπρόσθετα ακτινοθεραπεία και ακτινοχειρουργική αντιμετώπιση.
Οι μεταστατικοί όγκοι εφόσον χειρουργηθούν, χρειάζονται επιπρόσθετα ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία και για την πρωτοπαθή εστία.



But nothing is more estimable than a physician who, having studied nature from his youth, knows the properties of the human body, the diseases which assail it, the remedies which will benefit it, exercises his art with caution, and pays equal attention to the rich and the poor - Francois Marie Arouet Voltaire